สุขๆ ดิบๆ

เคยนั่งคุยกับพี่ธณิตย์ว่าแกชอบฤดูอะไรมากที่สุดถ้าเป็นฤดูที่ข้าพเจ้าชอบ คงต้องเป็นฤดูหนาวที่หนังรักมากมายพากันเลือกใช้บริการฤดูนี้กันอย่างไม่ขาดสาย ให้พระเอกนางเอกกอดแลกเปลี่ยนไออุ่นกันและกันท่ามกลางสายลมหนาว อาจเป็นเพราะฤดูหนาว มักจะให้ความเหงาแบบอุ่นๆ เศร้าแบบละมุน ทำให้คนเราต้องแสวงหาอีกคนนึงเพื่อแลกเปลี่ยนความหนาวระหว่างกัน ให้กลายมาเป็นความอุ่นที่เกิดจากไอรัก

ส่วนฤดูที่ข้าพเจ้าจะหลีกไกลหากคิดจะมาตีสนิท คงหนีไม่พ้นเจ้าฤดูฝน ที่บรรดามิวสิควีดีโอเพลงอกหักเลือกใช้บริการกันอย่างมิขาดสายเช่นกัน อาจเป็นเพราะฝนตกอาจดูคล้ายน้ำตาที่ท้องฟ้ากำลังร้องไห้ หรืออาจเป็นเพราะฝนตกทำให้เราไปหาคนอีกคนที่หัวใจกำลังเรียกหาไม่ได้ สิ่งที่ทำได้มีแต่เพียงนั่งข้างหน้าต่าง แล้วเอานิ้วลูบกระจกไปมาพร้อมกับภาวนาขอให้ฝนหยุดตกลงมา

แต่พี่ธณิตย์แกกลับเลือกที่จะชอบฤดูฝน แกบอกว่าชอบกลิ่นตอนยามฝนหยุดตกใหม่ๆ เป็นกลิ่นที่แกบอกว่าสูดแล้วสดชื่น เพราะอากาศช่วงนั้นจะสะอาดเป็นพิเศษด้วยการช่วยอาบน้ำจากน้ำฝน อีกเหตุผลนึงแกบอกว่ามันทำให้แกสูดกลิ่นเขียวๆของหญ้าได้ชัดขึ้น

สิ่งที่พี่เขาชอบบางทีอาจไม่ใช่สายฝน แต่กลับเป็นสิ่งที่ตามมาหลังฝนต่างหาก หากไม่มีฝนตกมาก่อน อากาศก็คงไม่สดชื่นขนาดได้กลิ่นหญ้ามาตามสายลม หากเปรียบฝนก็คงเหมือนกับความทุกข์ หากเราไม่เคยผ่านความทุกข์มาก่อนก็คงไม่รู้ว่าช่วงที่มีความสุขมันเป็นยังไง เพราะคนเรามีความทุกข์เราจึงมองเห็นคุณค่าของชั่วขณะที่เรามีความสุข

มีสุขถึงย่อมมีทุกข์ และมีทุกข์ถึงย่อมมีสุข

สุระยุทธมีความสุขแปลกประหลาดอยู่อย่าง ที่คิดว่าคงไม่เหมือนชาวบ้าน คือการได้เดินอยู่บนเกาะกลางถนนพร้อมกับผืนหญ้าแปลงแคบๆ อาจเพราะในตัวเมืองระยองแทบไม่มีผืนหญ้ากว้างๆให้สัมผัสอีกแล้ว สิ่งที่คงเหลือมีแต่เพียงเกาะกลางถนนเท่านั้น

สุระยุทธจึงมักจะรีบข้ามถนนล่วงหน้าก่อนทั้งๆที่ยังไม่ถึงปากทางเข้าบ้าน

หลังจากพึ่งรีบวิ่งข้ามถนนที่มีรถมายังกับห่าฝนเสร็จ ทันทีที่เหยียบย่างบนเกาะกลางถนน สุระยุทธกลับเลือกที่จะเดินอย่างช้าๆ ค่อยๆก้าวเดินไปบนยอดหญ้า พร้อมกับหยุดคิดทุกสิ่ง ปล่อยหัวโล่งๆ ให้มีแต่สัมผัสระหว่างฝ่าเท้าของเรากับยอดหญ้านุ่มๆเท่านั้น

วันนี้สุระยุทธก็ได้เดินบนเกาะกลางถนนพร้อมยอดหญ้านุ่มๆ เหมือนเช่นทุกครั้งที่มีโอกาส เพียงแต่สิ่งที่ต่างออกไปจากครั้งเดิมๆ คือมีสายฝนปรอยๆเข้ามาเป็นเพื่อนร่วมทางด้วย หากเป็นเมื่อก่อนสุระยุทธคงรีบละทิ้งความสุขตรงนั้นและเลือกที่จะวิ่งแทนที่จะเดินเพื่อหลบฝน

แต่ในวันนี้เท้าทั้งสองข้างกลับเลือกที่จะเดินตามจังหวะเดิมๆ

เพราะจมูกบอกกับมันว่า กลิ่นหญ้าตอนฝนตกมันหอมมากเพียงใด